 |
 |
||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Groszowicką fabrykę cementu wybudował w roku 1872 prywatny przedsiębiorca H. Wattenberger z Opola. Kryzys i kłopoty finansowe spowodowały, że cementownię trzy lata później przejęła spółka akcyjna Groschowitzer Actiengesellschaft fur Portland Cement Fabrikation. Pierwszym prezesem tej spółki został Konstanty Prądzyński a potem jego brat Ferdynand. Funkcję tę sprawowali wspólnie do roku 1925.
Początkowo była to jedna fabryka cementu o wydajności 8500 ton. W roku 1873 wybudowano drugą fabrykę o wydajności ...
Groszowicką fabrykę cementu wybudował w roku 1872 prywatny przedsiębiorca H. Wattenberger z Opola. Kryzys i kłopoty finansowe spowodowały, że cementownię trzy lata później przejęła spółka akcyjna Groschowitzer Actiengesellschaft fur Portland Cement Fabrikation. Pierwszym prezesem tej spółki został Konstanty Prądzyński a potem jego brat Ferdynand. Funkcję tę sprawowali wspólnie do roku 1925.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Początkowo była to jedna fabryka cementu o wydajności 8500 ton. W roku 1873 wybudowano drugą fabrykę o wydajności 11300 ton. W roku 1884 przystąpiono do dalszej rozbudowy zakładu budując fabrykę nr 3. Wypał klinkieru odbywał się w piecach Szachtowych (szybowe o ruchu okresowym) które do roku 1900 sukcesywnie przebudowywano na piece Dietscha (szybowe o ruchu ciągłym). W roku 1884 cementownia Groszowice wchodzi w skład nowej spółki o nazwie Schlesische Aktien Gesellschaft fur Portland Cement Fabrikation zu Groschowitz bei Oppeln. W roku 1906 zbudowano kolejną fabrykę cementu (fabryka nr 4) z piecami obrotowymi na metodę suchą o łącznej wydajności 350 ton/dobę. W roku 1910 przerwano produkcję w trzech starych fabrykach, a na miejscu fabryki nr 2 wybudowano nową fabrykę z jednym piecem obrotowym na metodę mokrą o wydajności 150 ton/dobę. Równolegle z budową pieca zamontowano dwa młyny węgla i surowca. Wszystkie urządzenia dostarczyła firma Krupp Grusonwerke Magdeburg Bulkay. W roku 1926 cementownia Groszowice wraz z innymi cementowniami rejonu Opolskiego (oprócz cem. Opole-Miasto) wchodzi w skład spółki pod nazwą Schlesiche Portland Zement-Industrie A.G. Oppeln. Spółka ta w roku 1928 rozbudowała zakład o dwa dalsze piece obrotowe o wydajności 200 ton na dobę każdy. W roku 1936 przystąpiono do dalszej rozbudowy cementowni budując piec obrotowy o wydajności 280 ton na dobę z wieżą rekuperacyjną którą w roku 1938 zastąpiono wtryskiem szlamu. Zbudowano także wieże rekuperacyjne na dwóch pracujących już piecach co wpłynęło na zmniejszenie zużycia węgla i wzrost wydajności o 40 ton na każdy piec. Prace te wykonała firma Polisius Dessau. Wybudowano również nowy młyn surowca cementu (firmy Szmit Kopenhaga) oraz młyn susząco-mielący węgla (firmy Krupp). Po rozbudowie cementownia osiągnęła zdolność produkcyjną 310 ton. W roku 1941 cementownia wchodzi w skład koncernu pod nazwą Verenigte Ost und Mitteldeutsche Zement Aktiengesellschaft. Po ustaniu działań wojennych w styczniu roku 1945 wojska radzieckie przystąpiły do demontażu maszyn i urządzeń. W niewyjaśnionych do dziś okolicznościach gotowy do odjazdu pociąg z wyposażeniem cementowni nie odjechał na wschód. Cementownia Groszowice ocalała. Po objęciu zakładu przez Polską administrację, podjęto decyzję o szybkim odbudowaniu obiektu, uruchamiając już w grudniu 1945 roku pierwszy piec. Dalszy etap rozbudowy realizowany był w latach 1951-1957. Postawiono piec obrotowy firmy Schmidt o wydajności 600 ton/dobę, zwiększając tym samym produkcję cementu o kolejne 120 tyś. ton/rok. Uruchomiono wydział produkcji tlenku glinu z prażalnikiem i turbokompresorami osiągając wydajność 4 tyś. ton/rok. W okresie 1969-1974 zakład wyposażono w elektrofiltry, koncentrator pieca nr 3 i nowy dział węglowy. Zmodernizowano również linię tlenku glinu. W latach 1945-1984 cementownia Groszowice wyprodukowała 16.016 tyś ton cementu, osiągając szczytową produkcję w roku 1973 w ilości 509 tyś ton. W roku 1997 zakład został przejęty przez cementownię Górażdże. Rok później podjęto decyzję o jego zamknięciu. Jako ciekawostkę podam, że do roku 1968 cementownia Groszowice dysponowała własną elektrownią. Wytwarzana energia elektryczna wykorzystywana była na własne potrzeby, a także na potrzeby pozostałych cementowni (Bolko, Grundmann, Giesel, Opole-Miasto, Pringsheim, Odra, Silesia oraz Wróblin). W tym celu wybudowano sieć elektryczną o napięciu 20kV łącząc poszczególne zakłady. Z energii wytwarzanej w Groszowickiej cementowni korzystali także mieszkańcy miasta Opola. Do dnia dzisiejszego z wybudowanej linii i obiektów korzysta Zakład Energetyczny Opole. Historia cementowni i galeria fotografii, dostępna na stronie: 
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
|
|
|||||||||||
Cementownia Groszowice na innych fotografiach
|
|||||||||||
|
|
|||||||||||
 |
|
||
|---|---|---|---|