MENU
W połowie XIX wieku na wniosek burmistrza Boecka Rada Miejska Legnicy zatwierdziła projekt budowy gazowni wraz z siecią latarni oświetlających najważniejsze rejony miasta. Gazownię postanowiono zbudować w pobliżu Bramy Głogowskiej, na miejscu dawnej miejskiej cegielni. 20 kwietnia 1857 r. rozpoczęto budowę. Inwestycję (gazownia i sieć rozprowadzająca obejmująca praktycznie całe ówczesne miasto) zakończono już 10 listopada 1857 roku. Legnicka gazownia istniała do 1939 roku, to znaczy do czasu podłączenia miasta do gazociągu tłoczącego gaz z wałbrzyskich koksowni.

Dodał: Krzysztof Raczkowiak° - Data: 2004-10-26 16:46:56 - Odsłon: 6275
27 czerwca 1995


Dawna Gazownia Miejska w Legnicy zajmowała obszar obecnych działek: 200/2, 200/5, 200/9, 200/15 i 200/18, obręb Piątnica. Obecnie są to trzy osobne obiekty posiadające adres: ul. Ścinawska 1, 1a, 1b i 5.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Obecne dane adresowe:
Polska Spółka Gazownictwa Sp. z o.o., Oddział Zakład Gazowniczy we Wrocławiu, Gazownia w Legnicy, 59-220 Legnica, ul. Ścinawska 1b
---------------------------------------------------------------------------------------------
10 listopada 1857 roku uruchomiono gazownię, której budowę rozpoczęto 20 kwietnia 1857 r. w miejscu dawnej średniowiecznej cegielni (obecnie ul. Ścinawska). Na początku funkcjonowania gazownia zasilała około 250 lamp ulicznych w Legnicy. W okresie późniejszym gazu zaczęto używać do celów opałowych. Pierwotnie gaz wytwarzany był z węgla sprowadzanego ze śląskich kopalni. Z uwagi na zwiększone zapotrzebowanie gazu, w 1863 r. powstał drugi zbiornik gazu a w 1870 i 1875 r. trzeci i czwarty. W 1879 r. na terenie gazowni wzniesiono dodatkowo magazyn, warsztaty i budynek mieszkalny. W 1907 roku zainstalowano piąty zbiornik gazu.
Latem 1916 r. rozpoczęła się (pierwotnie planowana na 1912 rok) budowa nowej piecowni, kotłowni oraz przylegającej do nich wieży amoniakalnej (ok. 33 m wysokości) i budynku administracyjno-socjalnego. Budowę nowych budynków gazowni zakończono w połowie 1917 roku (koszt ponad 1,5 mln marek).
W nowej piecowni zainstalowano dwa piece do produkcji gazu z węgla, które to piece miały wytwarzać gaz wodny i koksowniczy, niezbędne do wytwarzania gazu miejskiego. Gaz wodny magazynowano w siedmiu zbiornikach (20 m sześc. każdy) położonych na poszczególnych kondygnacjach wieży amoniakalnej.
Po przyłączeniu legnickiego węzła do gazociągu Wałbrzych – Zgorzelec w 1939 r. zrezygnowano z własnej produkcji gazu. Wybudowane wcześniej zbiorniki gromadziły gaz jako rezerwę, pozwalającą dostarczać gaz w ciągu czterdziestu ośmiu godzin od awarii gazociągu.
W lutym 1945 roku gazownia została zajęta przez wojska radzieckie, które dopiero 9 stycznia 1947 roku przekazały ją władzom polskim. Już sierpniu tego roku rozpoczęto stopniowe dostawy gazu. Całą sieć uliczną, łącznie z oświetleniem ulic, uruchomiono do końca 1948 r. Poważniejsze remonty zaczęto przeprowadzać dopiero od 1961 roku gdy dostawy gazu drastycznie spadły. Nie bez przeszkód wybudowano drugi zbiornik gazu (1963). Pod koniec lat osiemdziesiątych XX wieku Legnica otrzymała podwójny system zaopatrzenia w gaz ziemny.
1 września 1982 roku utworzone zostało Przedsiębiorstwo Państwowe Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo, które to przedsiębiorstwo zajmowało się m. in. dostawą gazu dla ludności i przemysłu.
1 lipca 2007 roku na mocy dyrektywy Unii Europejskiej oraz Prawa Energetycznego nakładających prawny obowiązek rozdzielenia dystrybucji gazu od działalności handlowej oraz wydzielenia operatorów systemu dystrybucyjnego powstało sześciu Operatorów Systemu Dystrybucyjnego (obecnie Polska Spółka Gazownictwa).
Źródło:
1. Liegnitz.pl
2. Legnica. Zarys monografii miasta, 1998
3. PGNiG
4. Polska Spółka Gazownictwa
(Iras-Legzol)

  • /foto/7228/7228431m.jpg
    1909
  • /foto/210/210128m.jpg
    1925
  • /foto/210/210129m.jpg
    1925
  • /foto/3941/3941591m.jpg
    1925 - 1930
  • /foto/10076/10076442m.jpg
    1993
  • /foto/278/278514m.jpg
    2009
  • /foto/4224/4224911m.jpg
    2013
  • /foto/7082/7082289m.jpg
    2017
  • /foto/7104/7104628m.jpg
    2017

Krzysztof Raczkowiak°

Poprzednie: Kaufhaus Gurassa Strona Główna Następne: Sąd powiatowy (dawny)