Rosła w siłę w drugiej połowie XIX wieku opolska gmina żydowska. Z końcem wieku, w 1897 roku wzniosła nową, olbrzymią synagogę przy ul. Barlickiego 2 na wyspie.
Zaprojektowana przez architekta Feliksa Henry nowa synagoga była budowlą o założeniu centralnym, z wyniesioną wysoko kopułą z latarnią, osadzoną na wysokim ośmiobocznym tamburze. Zwartą bryłę świątyni wzbogacały cztery kopułki wieńczące narożne wieżyczki. Budowla przez swą centralność założenia i bogactwo kopuł wyraźnie orientalizująca, mieściła się w obowiązującym z końcem XIX wieku nurcie stylistyki eklektycznej.
Niespełna pół wieku służyła opolskiej gminie piękna świątynia. W 1938 roku, w czasie narastającej eksterminacji Żydów, zmiotła bożnicę z powierzchni ziemi pamiętna "noc kryształowa"; wtedy też finalizował się exodus ludności żydowskiej z Opola.
Na wolnej parceli pozostałej po synagodze zbudowano w latach 60. ubiegłego wieku przedszkole, które z powodzeniem funkcjonuje do dziś. Niewielki domek wolno stojący obok przedszkola jest jedyną pozostałością po bożnicy, w nim bowiem pomieszkiwał urzędujący sługa synagonalny (dziś gabinety lekarskie).
Ostatnio w listopadzie 1998 roku, w 60 lat po zniszczeniu synagogi, ustawiono na tym miejscu głaz pamięci według projektu architekta Floriana Jesionowskiego. "Ludzie tego nie zapomną" - głosi widniejący na kamieniu napis.
Andrzej Hamada, "Piękna nowa synagoga", Gazeta Wyborcza, Opole 2003