MENU
Kolorowany rysunek przedstawiający kościół i klasztor norbertanek w Czarnowąsach, autorstwa Friedricha Bernharda Wernhera, zamieszczony w rękopisie Silesia in Compendio seu Topographia das ist Praesentatio und Beschreibung des Herzogthums Schlesiens.

Dodał: kitapczy° - Data: 2021-03-02 14:41:50 - Odsłon: 455
Rok 1751


dariuszfaranciszek°: Zachowany do naszych czasów zespół dawnego konwentu norbertańskiego w Czarnowąsach należy do najcenniejszych i najokazalszych zespołów zabytkowych w województwie opolskim.

Najstarszym elementem jest kościół Bożego Ciała i św. Norberta, wzniesiony około połowy XIII w., odbudowany po spaleniu lub uszkodzeniu w 1643 r. i gruntownie przebudowany po 1777 r. Przebudowy z XVII-XVIII w. nadały świątyni cechy architektury barokowej, ale z zachowaniem reliktów pierwotnej budowli. Szczególnie cennym zabytkiem jest tryptyk z późnogotyckimi skrzydłami z początku XVI w. i malowaną w 1953 r. częścią środkową.
Od strony południowo-wschodniej przylega do kościoła zbudowany w 1682 r. barokowy Dom Zakonnic na planie litery "L". Z budowlą tą łączy się od wschodu zbudowana w latach 1727-30 późnobarokowa prałatura.
Zespół klasztorny był otoczony murem obronnym z basztami, wzniesionym na planie czworoboku około 1600 r. Do chwili obecnej z umocnień tych zachowały się fragmenty muru po stronie południowej i częściowo wschodniej z dwiema niewielkimi, cylindrycznymi basztami, odbudowanymi po zniszczeniach w okresie wojny trzydziestoletniej.
W pobliżu jednej z baszt zachowała się dawna brama wjazdowa na teren klasztorny o cechach architektury barokowej.
Aktualnie w budynkach zespołu klasztornego mieści się Dom Pomocy Społecznej dla Sierot "Caritas", prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi. Wg.

  • /foto/284/284732m.jpg
    1700 - 1750
  • /foto/149/149970m.jpg
    1701 - 1800
  • /foto/244/244105m.jpg
    1730 - 1740
  • /foto/9192/9192594m.jpg
    1810
  • /foto/454/454746m.jpg
    1895 - 1905
  • /foto/454/454747m.jpg
    1898
  • /foto/454/454732m.jpg
    1900 - 1915
  • /foto/9946/9946775m.jpg
    1903
  • /foto/3705/3705757m.jpg
    1907
  • /foto/8857/8857001m.jpg
    1910 - 1913
  • /foto/4524/4524172m.jpg
    1910 - 1915
  • /foto/6893/6893546m.jpg
    1910 - 1915
  • /foto/6893/6893807m.jpg
    1914
  • /foto/9188/9188613m.jpg
    1914
  • /foto/7295/7295256m.jpg
    1916
  • /foto/377/377435m.jpg
    1920 - 1925
  • /foto/263/263619m.jpg
    1920 - 1930
  • /foto/8768/8768839m.jpg
    1925
  • /foto/8768/8768974m.jpg
    1925 - 1929
  • /foto/117/117918m.jpg
    1928
  • /foto/3292/3292217m.jpg
    1928
  • /foto/338/338580m.jpg
    1930 - 1938
  • /foto/338/338581m.jpg
    1930 - 1938
  • /foto/438/438390m.jpg
    1932
  • /foto/438/438382m.jpg
    1936
  • /foto/8952/8952388m.jpg
    1963 - 1967
  • /foto/8952/8952389m.jpg
    1963 - 1967
  • /foto/8952/8952390m.jpg
    1963 - 1967
  • /foto/8952/8952392m.jpg
    1963 - 1967
  • /foto/8952/8952393m.jpg
    1963 - 1967
  • /foto/8952/8952394m.jpg
    1963 - 1967
  • /foto/152/152666m.jpg
    1965 - 1969
  • /foto/277/277822m.jpg
    1975 - 1990
  • /foto/257/257433m.jpg
    2008
  • /foto/257/257434m.jpg
    2008
  • /foto/257/257436m.jpg
    2008
  • /foto/4704/4704204m.jpg
    2009
  • /foto/3525/3525639m.jpg
    2010
  • /foto/5314/5314512m.jpg
    2010
  • /foto/8046/8046248m.jpg
    2019
  • /foto/8046/8046271m.jpg
    2019
  • /foto/8046/8046278m.jpg
    2019
  • /foto/8063/8063444m.jpg
    2019

Biblioteka Cyfrowa Uniwersytetu Wrocławskiego

Poprzednie: Kamienica nr 9 Strona Główna Następne: Kąpielisko Malina I


kitapczy | 2021-03-03 23:38:22
Tym, co zastanawia od strony ukształtowania krajobrazu, to występowanie na rysunku Wernhera, jak i sztychu Strahowsky'ego, cieku wodnego na północ od Małej Panwi. Znajduje się tam obiekt nr 21, podpisany w opisie jako Molendinum Monasterii, czyli młyn klasztorny. Ciek będący naturalną odnogą Małej Panwi lub sztucznym przekopem został już dawno zasypany. Jedyną pozostałością są miejscowe zagłębienia terenu oraz budynek tzw. Grosse Mühle (obec. ul. Jagiełły 7). Co ciekawe, rysunek zamieszcza stojącą między dwoma przejazdami figurę św. Jana Nepomucena. Ta ostatnia pochodzi prawdopodobnie z 1732 r., czyli znajdowała się tam w chwili powstania szczegółowego rysunku Wernhera.