W 1964 r. (w 20. rocznicę bitwy pod Studziankami) odsłonięto na skraju wsi pomnik-mauzoleum, zaprojektowane przez arch. Narcyza Szwejdzińskiego przy współpracy Włodzimierza Skolimowskiego. Głównym akcentem jest umieszczony na wysokim postumencie czołg T-34 nr 217 – pierwszy polski czołg, który wjechał do wsi podczas bitwy.

Na półokrągłym murze umieszczono tabliczki z nazwiskami poległych żołnierzy Brygady.

W sierpniu 1944 r. Studzianki stały się kluczową pozycją w bitwie o utrzymanie przyczółka warecko-magnuszewskiego, nazwaną bitwą pod Studziankami . 1 sierpnia 1944 r. wojska I Frontu Ukraińskiego Armii Radzieckiej sforsowały Wisłę od Mniszewa do Ryczywołu. Już 3 sierpnia żołnierze 4 Korpusu Gwardii (101 pułk 35 Dywizji Gwardii) zdobyli Studzianki i podeszli pod Głowaczów. Niemcy rzucili ściągniętą spod Wołomina Dywizję Pancerną „Herman Göring”. Czołgi 1. Brygady Pancernej pojawiły się na polu walki 9 sierpnia, a 11 doszło do ciężkich walk, w trakcie których ostatecznie zdobyto Studzianki. 14 sierpnia niemieckie siły znalazły się w okrążeniu, a dzień później zostały ostatecznie rozbite.

Była to największa bitwa stoczona przez polskich pancerniaków na froncie wschodnim.

Źródło: Karol Piasecki „Radomskie szlaki piesze” Wydawnictwo PTTK „Kraj” 1990.