1 września 1939 roku uruchomiono komunikację trolejbusową w Olsztynie.

Do obsługi pierwszej linii sprowadzono 6 trolejbusów typu 400T (nry 1–6) marki Büssing-NAG (wykonawca podwozia i nadwozia w Zakładzie Wschód w Elblągu). Ich wyposażenie elektryczne pochodziły z SWW. Trolejbusy posiadały rozstaw osi 4250 mm, szerokość 2500 mm, 28 miejsc siedzących, 17 miejsc stojących, przednie drzwi łamane, tylne drzwi przesuwne, dwukomutatorowy silnik elektryczny o mocy 64 kW, hamulec ręczny i powietrzny. Odbieraki prądu zakończone były ślizgami węglowymi.

Następna dostawa 6 trolejbusów typu MPE (nry 7–12) nastąpiła w 1942 roku. Ich podwozia zbudował MAN w Norymberdze, nadwozia Kässbohrer w Ulm, a wyposażenie elektryczne dostarczyły SWW. Trolejbusy posiadały rozstaw osi 4250 mm, szerokość 2500 mm, pojemność 50 pasażerów, przednie i tylne drzwi przesuwne, dwukomutatorowy silnik elektryczny o mocy 64 kW, hamulce elektryczne. Odbieraki prądu zakończone były ślizgami węglowymi.

Do 1945 roku Olsztyn otrzymał jeszcze:

- 2 trolejbusy typu MPE (nry 13, 14) z podwoziami firmy MAN, nadwoziami firmy Schumann i wyposażeniem elektrycznym SWW,

- 4 trolejbusy typu I-4500 (nry 15–18) z podwoziami firmy Henschel, nadwoziami firmy Schumann i wyposażeniem elektrycznym AEG,

- 2 używane trolejbusy typu JaTB2 sprowadzone z Kijowa (nry 19, 20) z podwoziami i nadwoziami Jarosławskich Zakładów Samochodowych i wyposażeniem elektrycznym Zakładów Dynamo im. Kirowa,

- 3 używane trolejbusy typu 400T sprowadzone z Czerniachowska (nry 21–23) z podwoziami i nadwoziami firmy Büssing-NAG i wyposażeniem elektrycznym AEG.

Powyższy tabor rozrzucony był w różnych miejscach Olsztyna. Wyzwolenie miasta przez Armię Czerwoną 22 stycznia 1945 roku spowodowało zniszczenie lub grabież części trolejbusów. Komunikację trolejbusową przywrócono 10 grudnia 1946 roku. Wtedy prawdopodobnie w posiadaniu miasta znajdowało się 16 trolejbusów o różnym stopniu zniszczenia, nawet do 65 procent. Pięć z nich przekazano do Gdyni w 1947 roku (3 wozy Büssing-NAG i 2 wozy Henschel), pozostałe systematycznie remontowano najpewniej do 1954 roku (wtedy na stanie inwentarzowym było 11 trolejbusów).

Pierwsza powojenna dostawa 9 trolejbusów typu 8Tr (nry 1, 3, 5, 7, 8–12) nastąpiła w latach 1958–1959. Były to trolejbusy wyprodukowane w firmie Škoda w Pilźnie. Posiadały nadwozie o konstrukcji ramowej, długość 10700 mm, szerokość 2500 mm, 18 miejsc siedzących i 60 miejsc stojących, silnik elektryczny o wzbudzeniu szeregowym o mocy 110 kW. Troje drzwi otwieranych i zamykanych było za pomocą urządzenia pneumatycznego. Trolejbusy posiadały 3 rodzaje hamulców: elektrodynamiczny-silnikowy działający na tylne koła, pneumatyczny-bębnowy działający na wszystkie koła i postojowy-ręczny działający na tylne koła.

Kolejne dwie dostawy dotyczyły trolejbusów typu 9Tr wyprodukowanych w firmie Škoda w Ostrovie – 9 wozów w 1962 roku (nry 2, 4, 6, 13–18) i 4 wozy w latach 1966–1967 (nry 19–23). Trolejbusy posiadały nadwozie o konstrukcji samonośnej, długość 11000 mm, szerokość 2500 mm, 24 miejsca siedzące i 77 miejsc stojących, silnik szeregowy typu 3AL 2943rN o mocy 115 kW. Troje drzwi otwieranych i zamykanych było za pomocą urządzenia pneumatycznego. Trolejbusy posiadały 3 rodzaje hamulców: pneumatyczny-bębnowy działający na wszystkie koła, postojowy-ręczny działający na tylne koła oraz elektrodynamiczny-silnikowy działający na tylne koła w układzie trzystopniowym, obcowzbudnym kompensowanym.

Ostatecznie likwidacja komunikacji trolejbusowej w Olsztynie nastąpiła 31 lipca 1971 roku.

B.W.