Świątynia została wybudowana z drewna w latach 1780-1781. Jego fundatorami byli: Jan i Elżbieta Siewierscy, Józef Wojakowski i Jan Grzymała Wiewiórkowski. Budowniczym był cieśla Jan Kurzawa. Budowla posiada konstrukcję zrębową, na zewnątrz jest oszalowana, od północy mieści się niska wieża konstrukcji słupowej. Jego prezbiterium jest zwrócone ku południowi. Świątynia o jednej nawie, z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, z zakrystią od strony południowej. Przy nawie z lewej i prawej strony umieszczone są dwie kaplice, tworzące rodzaj nawy poprzecznej. Dachy pokryte są blachą. Wieża pokryta jest dachem namiotowym i posiada cebulasty hełm. Nad nawą mieści się wieżyczka na sygnaturkę z latarnią, pokryta hełmem cebulastym.