 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pomysł na założenie w tym miejscu schroniska miał w latach 20-tych Karol Stryjeński. Wg jego zamysłu miało to być schronisko o charakterze domu wypoczynkowego dla artystów. W 1927r. wyjechał do Warszawy planu nie realizując. Po jego śmierci w 1932r. grono jego znajomych z "Towarzystwa Przyjaciół Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie" postanowiło zrealizować jego dawny pomysł. Powołano komitet budowy, wsparcie finansowe przyszło z Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego. Uroczyste oddanie budynku do ...
Pomysł na założenie w tym miejscu schroniska miał w latach 20-tych Karol Stryjeński. Wg jego zamysłu miało to być schronisko o charakterze domu wypoczynkowego dla artystów. W 1927r. wyjechał do Warszawy planu nie realizując. Po jego śmierci w 1932r. grono jego znajomych z "Towarzystwa Przyjaciół Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie" postanowiło zrealizować jego dawny pomysł. Powołano komitet budowy, wsparcie finansowe przyszło z Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego. Uroczyste oddanie budynku do użytku nastąpiło 25 lutego 1934r. Był to 3-piętrowy budynek z belek świerkowych i kamiennym parterem. W 11 sypialniach mogło zanocować naraz do 100 osób. Początkowo Dom Artystów cieszył się dużą popularnością, niestety po upływie roku frekwencja zaczęła spadać pomimo niskich cen pobytu. W połowie 1935 obiekt przeszedł pod administrację PUWFiPW, a później odstąpiony ZHP. Od sezonu 1935/1936 organizowano obozy szkoleniowe harcerzy oraz kursy narciarskie prowadzone m.in. przez wojsko. 28 lutego 1938r. około pierwszej w nocy wybuchł pożar, który strawił cały budynek wraz z wyposażeniem. Spłonęły m.in. liczne rzeźby, które wykonali okoliczni górale. Pożar wybuchł na poddaszu od zbyt mocno rozgrzanego piecyka bądź od przewodów prowadzących do zewnętrznego komina. Pechowe zrządzenie losu sprawiło, że 3 gaśnice w budynku pomimo prób użycia nie zadziałały, a w studni artezyjskiej na podwórzu była nieduża ilość wody. Pożar trawił budynek do 9 rano, przybyła dopiero nad ranem straż ogniowa zastała już tylko zgliszcza. Budynek był ubezpieczony na 80 tys. złotych, więc natychmiast po pożarze przystąpiono do odbudowy, brakujące fundusze pozyskano ze składek społecznych oraz pożyczki zaciągniętej w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych. W niespełna 1,5 roku postawiono kamienny budynek wg projektu inż. Jerzego Żukowskiego. Uroczyste otwarcie zaplanowane na 1 września 1939r. przerwał wybuch wojny. W czasie okupacji Niemcy urządzili tutaj placówkę Grenzschutzu, zlikwidowaną w styczniu 1945, czemu zapewne zawdzięczać można przetrwanie budynku w nienaruszonym stanie.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Po wojnie administrację przejął ponownie ZHP Komendy Chorągwi Krakowskiej, a następnie Naczelnictwo ZHP. W 1950 ZHP wcielono w struktury Związku Młodzieży Polskiej. W 1957r. schronisko ponownie wróciło pod zarząd ZHP, początkowo administrowane przez Centralą Składnicę Harcerską, a następnie Główną Kwaterę ZHP. Od stycznia 2006 administrację przejęła powołana przez ZHP "Fundacja Harcerstwa Polskiego Schronisko Głodówka". Opis powstania budynku do czasów II wojny światowej na podstawie książki "Schroniska Górskie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874-1945" Ryszarda Bogdziewicza. Historia po 1945r. za: 
|
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|