[Przemek (ur. po 1300, zm. 11 I 1331) – książę głogowski, najmłodszy syn Henryka I (III) głogowskiego i Matyldy brunszwickiej. W chwili śmierci ojca (1309) był jeszcze dzieckiem. Nie uwzględniono go też w pierwszych działach między braćmi (Henrykiem II (IV) Wiernym żagańskim, Konradem I oleśnickim, Bolesławem oleśnickim i Janem ścinawskim). Własną dzielnicę otrzymał dopiero w 1321 r.; przypadł mu sam Głogów, pozostający dotychczas w ręku matki Matyldy (zm. 1319). O jego działalności bardzo mało wiadomo. Podobnie jak szwagrowie z linii świdnickiej, odmówił złożenia hołdu królowi czeskiemu Janowi Luksemburskiemu. Nie widać jednak, by zbliżył się przez to do króla polskiego (dzieliły ich spory terytorialne o Wschowę i ziemie wielkopolskie nad Obrą). Miał powiedzieć, że woli na jednym koniu opuścić Głogów, niż uznać nad sobą zwierzchność jakiegokolwiek władcy. Zmarł nagle (podobno otruty) i pochowany został w Lubiążu. Żonaty był (od ok. 1324 – 1326) z Konstancją, córką księcia świdnickiego Bernarda, a wnuczką króla Władysława I Łokietka. Nie zostawił potomstwa. Rządy w Głogowie objęła wdowa Konstancja pod opieką swego brata, Bolka II świdnickiego. Rychło jednak Głogów zajął siłą król czeski (1331). Konstancja wstąpiła do klasztoru Klarysek w małopolskim Starym Sączu (zm. ok. 1360 – 1363). ]